บทที่ 211 - ความจริงที่ขมขม

ลิโอร่า

ความเจ็บปวดประหนึ่งเสียงกลองที่ดังก้องอยู่ในอก มันเต้นช้าๆ ทว่าหนักหน่วง ร่างกายทั้งร่างของฉันกรีดร้องออกมา พันธะถูกกระชากออกจากตัวฉันไปแล้ว ราวกับเศษเสี้ยวหนึ่งของจิตวิญญาณถูกฉุดกระชากให้หลุดลอยไป ฉันนอนแผ่บนพื้นดินอันเย็นเยียบ ลิ้มรสคาวเลือดบนลิ้น หยาดน้ำตาพร่าเลือนแสงไฟให้กลายเป็นเพียงรอ...